Wobec szeroko zakrojonych planów ekspansji terytorialnej na Kresy Wschodnie, rozwój Kuduatenburga zostaje wstrzymany na dłuższy czas. Co jest dobrą okazją do podsumowania tego, co już zostało zbudowane. Oto krótka wycieczka po Mieście Ognia.
Kuduatenburg wita - automatyczne drzwi na peronie SKN
Hol główny dworca - komunikacyjne centrum miasta.
Jeden z pełni zautomatyzowanych peronów TMK w podziemiach dworca.
Peron kolei konwencjonalnej wraz z zapleczem technicznym.
Kompleks gościnny - hotel, restauracja, akwapark.
Wielkie Schody łączą powierzchnię z samym dnem kopalni, choć po zmianach w koncepcji urbanistycznej i rozwoju transportu miejskiego straciły na znaczeniu.
Brama z Wielkich Schodów na dawne stare miasto, obecnie plac defilad przed ratuszem miejskim.
Ratusz - siedziba Senatu Wolnego Miasta. Na zwieńczeniu płonie Wieczny Ogień Kuduatenburga.
Kleinpark - skwerek przy ratuszu z posterunkiem straży miejskiej.
Brama Zachodnia - ostatnie z wybudowanych i najbardziej reprezentacyjne wejście do miasta, z którego prowadzi droga do Rootzgardu. Korytarz za bramą przechodzi nad dzielnicą Neue Kuduatenburg.
Neue Kuduatenburg - centrum z punktami handlowymi i usługowymi, peronem TMK i gospodą "Pod Ognistym Rzygiem".
Neue Kuduatenburg od południa.
Neue Kuduatenburg - niższe poziomy i Unterpark - najniżej położona w Dziadowie zieleń miejska.
Świątynia Wiecznego Ognia Kuduatenburga. W skryptorium świątynnym kapłani świadczą usługi wysokopoziomowego zakliniania przedmiotów.
Ambasada Igowa.
Gospodarcze zaplecze miasta - zautomatyzowana, wielopoziomowa farma i magazyny.
Stary Kuduatenburg - część mieszkalna, akwarium i zamaskowana Brama Północna.
Kuduatenburg żegna i zaprasza ponownie.
No comments:
Post a Comment